χρωμοπλάστης

ο, Ν

βοτ. έγχρωμο πλαστίδιο τού κυττάρου που δεν περιέχει χλωροφύλλη αλλά μια κίτρινη ή κόκκινη χρωστική.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. chromoplast < χρώμα + -πλάστης (< πλάστης < πλάσσω). Η λ., στον λόγιο τ. τού πληθ. χρωμοπλάσται, μαρτυρείται από το 1893 στον Σπυρ. Μηλιαράκη].